ശ്ലോകം - എഴുപത്തിയെട്ട്
ഗതവതി സഖീവൃന്ദേഽമന്ദത്രപാഭരനിർഭര-
സ്മരപരവശാകൂതസ്ഫീതസ്മിതസ്നപിതാധരം
സരസമനസം ദൃഷ്ട്വാ രാധാം മുഹുർനവപല്ലവ-
പ്രസവശയനേ നിക്ഷിപ്താക്ഷീമുവാച ഹരിഃപ്രിയാം
അഷ്ടപദി 23 - ക്ഷണമധുനാ നാരായണ
(രാഗം - നാഥനാമക്രിയ)
കിസലയ ശയനതലേ കുരു കാമിനി ചരണ നളിന വിനിവേശം
തവ പദപല്ലവ വൈരി പരാഭവ മിദമനുഭവതു സുവേശം
ക്ഷണമധുനാ നാരായണ മനുഗത മനുസര രാധികേ
എന്റെ പ്രാണപ്രിയേ.. പൂമുട്ടുകൾ വിതറിയ ഈ പുഷ്പതൽപ്പത്തിൽ നീ പാദം ഊന്നിയാലും... നിന്റെ തളിര് പോലെയുള്ള പാദങ്ങളുടെ മാർദ്ദവത്തെ അനുഭവിച്ച് ഈ പുഷ്പ്പശയ്യ അസൂയപ്പെടട്ടെ... ഒരു മാത്ര വിളംബം കൂടാതെ നീ ഞാനാകുന്ന നാരായണനെ സ്വന്തമാക്കൂ.. ഞാൻ നിന്നെയും സ്വന്തമാക്കിക്കൊള്ളട്ടേ .. ഇനി നാരായണൻ ഇല്ല.. നാരിയും ഇല്ല, നാം ഒന്നേയുള്ളൂ.
കരകമലേന കരോമി ചരണ മഹമാഗമിതാസി വിദൂരം
ക്ഷണമുപകുരു ശയനോപരി മാമിവ നൂപുര മനുഗതി ശൂരം
ക്ഷണമധുനാ നാരായണ മനുഗത മനുസര രാധികേ
എന്റെ പ്രാണപ്രിയേ..നീ നഗ്നപാദയായി വനാന്തരത്തിലൂടെ വളരെ ദൂരം സഞ്ചരിച്ച്..ക്ലേശിച്ച് എന്റെ അരികിൽ എത്തിയിരിയ്ക്കുന്നു. തളർന്നു പോയ നിന്റെ ആ പാദങ്ങളെ ഞാൻ എന്റെ കരങ്ങളാൽ തലോടി ക്ലേശമകറ്റട്ടേ...നിന്റെ ആ പാദസരങ്ങൾ ഈ പുഷ്പ്പശയ്യയിൽ എനിയ്ക്കരുകിൽ വച്ചാലും.. അവ എന്റെ കരലാളനയിൽ താളലയങ്ങൾ സൃഷ്ടിയ്ക്കട്ടേ.. ഒരു മാത്ര വിളംബം കൂടാതെ നീ ഞാനാകുന്ന നാരായണനെ സ്വന്തമാക്കൂ.. ഞാൻ നിന്നെയും സ്വന്തമാക്കിക്കൊള്ളട്ടേ .. ഇനി നാരായണൻ ഇല്ല.. നാരിയും ഇല്ല, നാം ഒന്നേയുള്ളൂ.
വദന സുധാനിധി ഗളിതമമൃതമിവ രചയ വചന മനുകൂലം
വിരഹ മിവാപനയാമി പയോധര രോധക മുരസി ദുകൂലം
ക്ഷണമധുനാ നാരായണ മനുഗത മനുസര രാധികേ
എന്റെ പ്രാണപ്രിയേ.. ചന്ദ്രബിംബത്തെ തോൽപ്പിയ്ക്കുന്ന സൌന്ദര്യം തുടിയ്ക്കുന്ന ആ മുഖത്ത് നിന്നും അമൃതകണികളായ മധുരവചനങ്ങൾ പൊഴിച്ച് എന്നെ ആനന്ദിപ്പിച്ചാലും... വിരഹത്താൽ ഇതുവരെ ഉരുകിയ എന്റെ മനസ്സിന്റെ ശാന്തിയ്ക്കായി, പൂർണ്ണമായ ഇഴുകിച്ചേരലിനായി, ഹൃദയങ്ങളുടെ ഒത്തുചേരലിന് പ്രതിബന്ധമായി നിൽക്കുന്ന... നിന്റെ മാറിടം മറയ്ക്കുന്ന ഈ പട്ട് ചേലകൾ ഞാൻ എടുത്ത് മാറ്റുകയാണ്. ഒരു മാത്ര വിളംബം കൂടാതെ നീ ഞാനാകുന്ന നാരായണനെ സ്വന്തമാക്കൂ.. ഞാൻ നിന്നെയും സ്വന്തമാക്കിക്കൊള്ളട്ടേ .. ഇനി നാരായണൻ ഇല്ല.. നാരിയും ഇല്ല, നാം ഒന്നേയുള്ളൂ.
പ്രിയ പരിരംഭണ രഭസ വലിതമിവ പുളകിതമതി ദുരവാപം
മദുരസി കുചകലശം വിനിവേശായ ശോഷായ മനസിജതാപം
ക്ഷണമധുനാ നാരായണ മനുഗത മനുസര രാധികേ
എന്റെ പ്രാണപ്രിയേ.. നിന്റെ അസുലഭവും , പ്രണയിതാവിന്റെ സ്പർശ്ശനത്താൽ രോമഹർഷം ഉണർത്തി പുളകം കൊള്ളൂന്നതുമായ കലശ സമാനമായ ആ സ്തനങ്ങൾ എന്റെ മാറിടത്തിൽ അമർത്തി എന്നെ അതിഗാഢം പുണർന്നാലും.. അതെന്റെ പ്രണയദാഹത്തെ ശമിപ്പിച്ച് കൊണ്ട് എന്റെ മാറിൽ ചേർന്നമരട്ടേ... ഒരു മാത്ര വിളംബം കൂടാതെ നീ ഞാനാകുന്ന നാരായണനെ സ്വന്തമാക്കൂ.. ഞാൻ നിന്നെയും സ്വന്തമാക്കിക്കൊള്ളട്ടേ .. ഇനി നാരായണൻ ഇല്ല.. നാരിയും ഇല്ല, നാം ഒന്നേയുള്ളൂ.
അധര സുധാരസ മുപനയ ഭാമിനി ജീവയ് മൃതമിവ ദാസം
ത്വയി വിനിഹിതമനസം വിരഹാനലദഗ്ധവ പുഷമവിലാസം
ക്ഷണമധുനാ നാരായണ മനുഗത മനുസര രാധികേ
എൻറ്റെ പ്രാണപ്രിയേ.. നിന്റെ അധരങ്ങളിൽ നിന്നും എന്നിൽ അമൃത് പകർന്നാലും... ആ അധരാമൃതത്തിലൂടെ നിൻറ്റെ വിരഹത്താൽ മൃതപ്രായനായ എന്നിൽ ജീവൻറ്റെ കിരണങ്ങൾ ജ്വലിപ്പിച്ചാലും.. എൻറ്റെ ഹൃദയം ഞാൻ ഇതാ നിനക്കായി കാഴ്ച്ച വച്ചിരിയ്ക്കുന്നു, നിന്നോടൊപ്പമുള്ള രാസലീലകളിൽ നിന്നകന്ന ശരീരമോ വിരഹതാപത്താൽ വെന്തുരുകുന്നു... ഒരു മാത്ര വിളംബം കൂടാതെ നീ ഞാനാകുന്ന നാരായണനെ സ്വന്തമാക്കൂ.. ഞാൻ നിന്നെയും സ്വന്തമാക്കിക്കൊള്ളട്ടേ .. ഇനി നാരായണൻ ഇല്ല.. നാരിയും ഇല്ല, നാം ഒന്നേയുള്ളൂ.
ശശിമുഖി മുഖരയ മണിർശനാഗുണ മനുഗുണ കണ്ഠനിനാദം
ശ്രുതിയുഗലേ പികരുത വികലേ മമ ശമയ ചിരാദവസാദം
ക്ഷണമധുനാ നാരായണമനുഗതമനുസര രാധികേ
എൻറ്റെ പ്രാണപ്രിയേ.. ചന്ദ്രമുഖീ.. നിൻറ്റെ ആ പവിഴാധരങ്ങളിൽ നിന്നും നിർഗ്ഗമിയ്ക്കുന്ന സ്വരമാധുരിയ്ക്കു തുല്യമായി നിൻറ്റെ അരമണിക്കിങ്ങിണികൾ കിലുങ്ങി ഇവിടമാകെ അവയുടെ മധുരസംഗീതധാരയാൽ നിറയ്ക്കട്ടേ.. മറ്റുള്ളവർക്ക് മധുരതരമായി തോന്നുന്ന കളകൂജനം പോലും വിരഹദുഖത്താൽ ഇതുവരെ എനിയ്ക്ക് പീഡയായിരുന്നു, ഇനി ആ പീഡയ്ക്ക് നിന്റെ അരമണികൾ അറുതി വരുത്തട്ടേ... ഒരു മാത്ര വിളംബം കൂടാതെ നീ ഞാനാകുന്ന നാരായണനെ സ്വന്തമാക്കൂ.. ഞാൻ നിന്നെയും സ്വന്തമാക്കിക്കൊള്ളട്ടേ .. ഇനി നാരായണൻ ഇല്ല.. നാരിയും ഇല്ല, നാം ഒന്നേയുള്ളൂ.
മാമതി വിഫലരുഷാ വികലീകൃത മവലോകിത മധുനേദം
മീലിത ലജ്ജിതമിവ നയനം തവ വിരമ വിസൃജ രതിഖേദം
ക്ഷണമധുനാ നാരായണ മനുഗത മനുസര രാധികേ
എൻറ്റെ പ്രാണപ്രിയേ.. നിന്റെ കമലനയനങ്ങൾ എന്നിലേയ്ക്ക് അണയാൻ കൊതിയ്ക്കുന്നത് ഞാൻ കാണുന്നു, എന്നാൽ അവ ലജ്ജയാലെന്നത് പോലെ കൂമ്പിപ്പോവുന്നു. എന്നാൽ അത് ലജ്ജയാലല്ല.. നിനക്കെന്നോടുള്ള അകാരണമായ കോപത്താലുള്ള ബഹിഷ്ക്കരണം ആണെന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിയുന്നു. പരിഭവം വെടിയൂ.. എന്നെ പ്രണയപുരസ്സരം കടാക്ഷിയ്ക്കൂ.. രാസക്രീഡയ്ക്ക് ഇനിയും വൈകുന്നതെന്തിനാണ്? ഒരു മാത്ര വിളംബം കൂടാതെ നീ ഞാനാകുന്ന നാരായണനെ സ്വന്തമാക്കൂ.. ഞാൻ നിന്നെയും സ്വന്തമാക്കിക്കൊള്ളട്ടേ .. ഇനി നാരായണൻ ഇല്ല..നാരിയും ഇല്ല,നാം ഒന്നേയുള്ളൂ.
ശ്രീജയദേവ ഭണിതമിദ മനുപദ നിഗദിത മധുരി പുമോദം
ജനയതു രസികജനേഷു മനോര മതിരസ ഭാവ വിനോദം
ക്ഷണമധുനാ നാരായണ മനുഗത മനുസര രാധികേ
എൻറ്റെ പ്രാണപ്രിയേ.. കവിയായ ജയദേവൻ ഇവിടെ മധുരിപുവായ കൃഷ്നൻറ്റെ ആമോദ ദായകമായ മധുരഭാഷണങ്ങളുടെ പദാനുപദ വിവരണം നൽകിയിരിയ്ക്കുന്നു. ഇത് കവിതയെ ആരാധിയ്ക്കുന്നവരുടെ ഹൃദയത്തിൽ ശൃംഗാര രസത്തിൻറ്റെ ഉദാത്തമായ സൗന്ദര്യം നിറച്ച് അവരെ അഹ്ലാദത്തിൽ ആറാടിയ്ക്കുമാറാകട്ടേ... അവൻ.. പ്രണയ വിവശനായ ആ ശ്യാമവർണ്ണൻ മൊഴിയുന്നു...ഒരു മാത്ര വിളംബം കൂടാതെ നീ ഞാനാകുന്ന നാരായണനെ സ്വന്തമാക്കൂ.. ഞാൻ നിന്നെയും സ്വന്തമാക്കിക്കൊള്ളട്ടേ .. ഇനി നാരായണൻ ഇല്ല.. നാരിയും ഇല്ല, നാം ഒന്നേയുള്ളൂ.
ശ്ലോകം - എഴുപത്തിയൊമ്പത്
മാരങ്കേ രതികേലിസംകുലരണാരംഭേ തയാ സാഹസ-
പ്രായം കാന്തജയായ കിഞ്ചിദുപരി പ്രാരമ്ഭി യത്സംഭ്രമാത്
നിഷ്പന്ദാ ജഘനസ്ഥലീ ശിഥിലതാ ദോർവല്ലിരുത്കമ്പിതം
വക്ഷോമീലിതമക്ഷി പൌരുഷരസഃ സ്ത്രീണാം കുതഃ സിധ്യതി
ശ്ലോകം - എണ്‍പത്
അഥ കാന്തം രതിക്ലാന്തമപി മണ്ഡനവാഞ്ഛയാ
നിജഗാദ നിരാബാധാ രാധാ സ്വാധീനഭർതൃകാ
അഷ്ടപദി 24 - നിജഗാദ സാ യദുനന്ദനേ
(രാഗം : സുരുട്ടി, ചക്രവാകം)
കുരു യദുനന്ദന ചന്ദന ശിശിര തരേണ കരേണ പയോധരേ
മൃഗമദ പത്രകമത്ര മനോഭവ മംഗല കലശ സഹോദരേ
നിജഗാദ സാ യദുനന്ദനേ ക്രീഡതി ഹൃദയാനന്ദനേ
അല്ലയോ മഹാനായ യദുനന്ദനാ.. നിന്റെ ചന്ദന തൈലത്തിലും കുളിർമ്മയുള്ള കരയുഗങ്ങളാൽ കാമദേവന്റെ കലശങ്ങളായ എന്റെസ്തനങ്ങളിൽ കസ്തൂരിതൈലം ലേപനം ചെയ്താലും.. അത് വഴി ഞാൻ നിന്നിൽ പൂർണ്ണമായി ലയിയ്ക്കട്ടേ.. യദുനന്ദനൻറ്റെ രതിക്രീഡകളിൽ പുളകിതയായി രാധ, ഹർഷോന്മാദത്തിൽ ഹൃദയത്തിലൂറിയ വാക്കുകളുടെ അവൻറ്റെ കർണ്ണങ്ങളിൽ അമൃത മഴയായി ചൊരിഞ്ഞ് കൊണ്ടേയിരുന്നു.
അളികുലഭഞ്ജന മഞ്ജനകം രതിനായക സായക മോചനേ
ത്വദധര ചുംബന ലംബിത കജ്ജളമുജ്ജ്വലയ്യ് പ്രിയ ലോചനേ
നിജഗാദ സാ യദുനന്ദനേ ക്രീഡതി ഹൃദയാനന്ദനേ
അല്ലയോ പ്രിയനേ.. മന്മഥന്റെ ശരങ്ങൾ അവസാനമില്ലാതെ കടക്കണ്ണൂകളാൽ എയ്തിരുന്ന കണ്ണുകളിലെ കരിമഷി അലങ്കരിച്ച എന്റെ കണ്ണൂകൾ നിന്റെ ചുംബനങ്ങളാൽ മഷി മാഞ്ഞ് ഒഴിഞ്ഞ ആവനാഴി പോലെ ആയിരിയ്ക്കുന്നു. തേനീച്ചക്കൂട്ടത്തെ പോലെ ഇരുണ്ട കരിമഷിയാൽ നീ എന്റെ കണ്ണൂകളെഴുതി അവയ്ക്ക് ചൈതന്യം പകരൂ.. യദുനന്ദനൻറ്റെ രതിക്രീഡകളിൽ പുളകിതയായി രാധ, ഹർഷോന്മാദത്തിൽ ഹൃദയത്തിലൂറിയ വാക്കുകളുടെ അവൻറ്റെ കർണ്ണങ്ങളിൽ അമൃത മഴയായി ചൊരിഞ്ഞ് കൊണ്ടേയിരുന്നു.
നയന കുരംഗ തരംഗ വികാസ നിരാശകരേ ശ്രുതി മൺഡലേ
മനസിജ പാശ വിലാസധരേ ശുഭവംശേ നിവേശായ കുൺഡലേ
നിജഗാദ സാ യദുനന്ദനേ ക്രീഡതി ഹൃദയാനന്ദനേ
ഓ.. പ്രിയനേ.. എന്റെ മിഴികളിലെ മാൻപേടകളുടെ തുള്ളീച്ചാട്ടത്തെ പരിധി വിടാതെ പ്രതിരോധിയ്ക്കുന്ന കർണ്ണങ്ങളെ നീ ആഭരങ്ങളാൽ അലങ്കരിച്ചാലും..കാമദേവൻ തന്റെ പാശത്താൽ തീർത്ത കെണി പോലെ ആ കുണ്ഡലങ്ങൾ എന്റെ കടമിഴിയുടെ കടാാക്ഷങ്ങളെ പ്രതിരോധിയ്ക്കട്ടേ.... യദുനന്ദനൻറ്റെ രതിക്രീഡകളിൽ പുളകിതയായി രാധ, ഹർഷോന്മാദത്തിൽ ഹൃദയത്തിലൂറിയ വാക്കുകളുടെ അവൻറ്റെ കർണ്ണങ്ങളിൽ അമൃത മഴയായി ചൊരിഞ്ഞ് കൊണ്ടേയിരുന്നു.
ഭ്രമരചയം രചയന്ത മുപരി രുചിരം സുചിരം മമ സംമുഖേ
ജിതകമലേ വിമലേ പരികർമയ നർമ്മജനകമലകം മുഖേ
നിജഗാദ സാ യദുനന്ദനേ ക്രീഡതി ഹൃദയാനന്ദനേ
ഓ..പ്രിയനേ.. എന്റെ അഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന കേശഭാരം നീ കാണുന്നില്ലേ? അവ നിനക്ക് ഒരു താമരപ്പൂവിനു ചുറ്റും തേനീച്ചക്കൂട്ടം പറക്കുന്ന പ്രതീതി ഉളവാക്കുന്നില്ലേ? എന്റെ നളിനത്തെ അതിശയിപ്പിയ്ക്കുന്ന ഈ മുഖത്ത് നിന്നും ആ ചിതറിക്കിടക്കുന്ന ചുരുണ്ട കാർകുഴൽ നീക്കിയാലും, അതിനെ പ്രിയകരമായ രീതിയിൽ അലങ്കരിച്ചാലും.... യദുനന്ദനൻറ്റെ രതിക്രീഡകളിൽ പുളകിതയായി രാധ, ഹർഷോന്മാദത്തിൽ ഹൃദയത്തിലൂറിയ വാക്കുകളുടെ അവൻറ്റെ കർണ്ണങ്ങളിൽ അമൃത മഴയായി ചൊരിഞ്ഞ് കൊണ്ടേയിരുന്നു.
മൃഗമദ രസവലിതം ലളിതം കുരു തിലകമലിക രജനീകരേ
വിഹിതകളങ്കകലം കമലാനന വിശ്രമിത ശ്രമശീകരേ
നിജഗാദ സാ യദുനന്ദനേ ക്രീഡതി ഹൃദയാനന്ദനേ
അല്ലയോ.. കമലാനനാ.. രതിക്രീഡയിലെ വേപധു തങ്ങി നിന്ന് ബാഷ്പീകരിയ്ക്കയാൽ എന്റെ നെറ്റിത്തടത്തിൽ ചന്ദ്രനിലെ മാൻപേടയെന്നപോലെ അടയാളം സൃഷ്ടിയ്ക്കപ്പെട്ടിരിയ്ക്കുന്നു. ഈ കസ്തൂരിയാൽ അർദ്ധചന്ദ്രനായി നീ വിശേഷിപ്പിയ്ക്കുന്ന എന്റെ നെറ്റിത്തടത്തിൽ ഒരു തിലകം ചാർത്തി തന്നാലും.... യദുനന്ദനൻറ്റെ രതിക്രീഡകളിൽ പുളകിതയായി രാധ, ഹർഷോന്മാദത്തിൽ ഹൃദയത്തിലൂറിയ വാക്കുകളുടെ അവൻറ്റെ കർണ്ണങ്ങളിൽ അമൃത മഴയായി ചൊരിഞ്ഞ് കൊണ്ടേയിരുന്നു.
മമ രുചിരേ ചികുരേ കുരു മാനദ മാനസിജ ധ്വജ ചാമരേ
രതിഗളിതേ ലളിതേ കുസുമാനി ശിഖൺഡി ശിഖൺഡക ഡാമരേ
നിജഗാദ സാ യദുനന്ദനേ ക്രീഡതി ഹൃദയാനന്ദനേ
ഓ... പ്രിയനേ.. മറ്റുള്ളവരെ മാനിയ്ക്കുകയും, പരിഗണിയ്ക്കുകയും ചെയ്യുക നിന്റെ ശീലമാണ്. പൂക്കളാൽ അലങ്കരിച്ച എന്റെ കേശഭാരത്തെ നീ പീലി വിടർത്തിയാടുന്ന മയിലിന്റെ വർണ്ണപ്പീലികളോട് ഉപമിച്ചു. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ രതിയുടെ ആവേശത്തിൽ കാമദേവന്റെ പതാക പോലെ ഉലഞ്ഞാടി കെട്ടഴിഞ്ഞ്, വിടർന്ന് അത് ഒരു വശത്തേയ്ക്ക് വീണു കിടക്കുന്നു. നീ അതിനെ മൂന്നായി വകഞ്ഞ് കെട്ടി അതിൽ പൂക്കളും, മുട്ടുകളും അടുക്കി സ്വർഗ്ഗീയ സുഗന്ധം നിറച്ചാലും... യദുനന്ദനൻറ്റെ രതിക്രീഡകളിൽ പുളകിതയായി രാധ, ഹർഷോന്മാദത്തിൽ ഹൃദയത്തിലൂറിയ വാക്കുകളുടെ അവൻറ്റെ കർണ്ണങ്ങളിൽ അമൃത മഴയായി ചൊരിഞ്ഞ് കൊണ്ടേയിരുന്നു.
സരസഘനേ ജഘനേ മമ ശംബര ദാരണ വാരണ കന്ദരേ
മണി രസനാ വസനാഭരണാനി ശുഭാശയ വാസയ സുന്ദരേ
നിജഗാദ സാ യദുനന്ദനേ ക്രീഡതി ഹൃദയാനന്ദനേ
ഓ..പ്രിയനേ.. എല്ലാം കൊണ്ടും പരിപൂർണ്ണനായവനേ.. നിന്റെ കമലസമാനമായ കരങ്ങൾ എല്ലാ ഐശ്വര്യങ്ങൾക്കും നിദാനമാണ്. രസഭരിതമായ നിന്റെ ഹൃദയം, അതിലെ വിചാരധാര ആണ് എല്ലാ പ്രത്യേകതകൾക്കും കാരണമായിട്ടുള്ളത്. ഞാൻ .. എന്റെ എല്ലാം നിനക്ക് സമർപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞു, ഇനി വിവസ്ത്ര ആക്കിയ നീ തന്നെ എന്നെ വസ്ത്രങ്ങളാൽ, രത്നഭരിതമായ ആഭരണങ്ങളാൽ എന്റെ ശരീരവും, അരക്കെട്ടും, കാമദേവന്റെ ഹസ്തത്തിൻ ഉറവിടവും അലങ്കരിച്ചാലും.... യദുനന്ദനൻറ്റെ രതിക്രീഡകളിൽ പുളകിതയായി രാധ, ഹർഷോന്മാദത്തിൽ ഹൃദയത്തിലൂറിയ വാക്കുകളുടെ അവൻറ്റെ കർണ്ണങ്ങളിൽ അമൃത മഴയായി ചൊരിഞ്ഞ് കൊണ്ടേയിരുന്നു.
ശ്രീജയദേവ വചസി രുചിരേ ഹൃദയം സദയം കുരു മൺഡനേ
ഹരിചരണ സ്മരണാമൃത കൃതകലി കലുഷ ഭവജ്വര ഖൺഡനേ
നിജഗാദ സാ യദുനന്ദനേ ക്രീഡതി ഹൃദയാനന്ദനേ
ശ്രീ ജയദേവ കവിയാൽ രചിയ്ക്കപ്പെട്ട ഈ വളരെ പ്രത്യേകതകൾ നിറഞ്ഞ വരികൾ ആസ്വാദകന്റെ മനസ്സിൽ ഭക്ത്യോന്മാദങ്ങൾ നിറയ്ക്കട്ടേ..അവ ശ്രീഹരിയുടെ പാദകമലങ്ങളുടെ അമൃതമയമായ സ്മരണകൾ ആകയാൽ, കലിയുഗത്തിന്റെ എല്ലാവിധ കളങ്കങ്ങളും, വ്യാധികളും, പാപങ്ങളിൽ നിന്നും മുക്തി പ്രദാനം ചെയ്യുന്നതാണ്. രതിക്രീഡയിൽ ഉന്മാദത്തിന്റെ ശൃംഗം സ്പർശ്ശിച്ച രാധ.... യദുനന്ദനൻറ്റെ രതിക്രീഡകളിൽ പുളകിതയായി രാധ, ഹർഷോന്മാദത്തിൽ ഹൃദയത്തിലൂറിയ വാക്കുകളുടെ അവൻറ്റെ കർണ്ണങ്ങളിൽ അമൃത മഴയായി ചൊരിഞ്ഞ് കൊണ്ടേയിരുന്നു.
ശ്ലോകം - എണ്‍പത്തിയൊന്ന്
രചയ കുചയോഃ പത്രം ചിത്രം കുരുഷ്വ കപോലയോർ-
ഘർടയ ജഘനേ കാഞ്ചീമഞ്ച സ്രജാ കബരീഭരം
കലയ വലയശ്രേണീം പാണൌ പദേ കുരു നൂപുരാ-വിതി നിഗതിതഃ പ്രീതഃ പീതാമ്ബരോഽപി തഥാകരോത്
ശ്ലോകം - എണ്‍പത്തിയൊന്ന്
യദ്ഗാൻധ്ഗർവകലാസു കൌശലമനുധ്യാനം ച യദ്വൈഷ്ണവം യച്ഛൃങ്ഗാരവിവേകതത്വമപി യത്കാവ്യേഷു ലീലായിതം
തത്സർവം ജയദേവപൺഡിതകവേഃ കൃഷ്ണൈകതാനാത്മനഃ സാനൻദാഃ പരിശോധയൻതു സുധിയഃ ശ്രീഗീതഗോവിൻദതഃ ॥
ശ്ലോകം - എണ്‍പത്തിമൂന്ന്
ശ്രീഭോജദേവപ്രഭവസ്യ രാമാദേവീസുതശ്രീജയദേവകസ്യ
പരാശരാദിപ്രിയവർഗകൺഠേ ശ്രീഗീതഗോവിൻദകവിത്വമസ്തു
॥ ഇതി ഗീതഗോവിൻദം സമാപ്തം ॥
